یادداشت سردبیر- شاهرخ احكامی – میراث ایران ماهانه، شماره ۴۳، مهر ۱۳۸۸، اكتبر ۲۰۰۹
روز ۲۳ سپتامبر، روز پرافتخار گردهم‌آیی ایرانیان از سرتاسر آمریكا، كانادا و اروپا در مقابل سازمان ملل جهت رساندن پیام ملت ایران به جهانیان و اعتراض به آمدن احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور برآمده از كودتا در سازمان ملل بود. در این روز هزاران هزار ایرانی با عقاید سیاسی، مذهبی و مرامی گوناگون با صفا و نزاكت و هم‌آهنگی بسیار چشمگیری در مقابل سازمان ملل با صدایی بلند و رسا خشم و نارضایتی خود را از رژیم حاكم ایران به جهانیان ابراز داشتند.
تنها نكته تأسف‌آور این گردهم‌آیی تاریخی، جمع نشدن همه گروه‌ها زیر یك سقف و یك محوطه بود و اینكه هر كدام با پرچم و شعار جداگانه، در گوشه‌ای در فضای مقابل سازمان ملل گردهم آمده بودند. اما با همه این تفاصیل شاید این تاریخی‌ترین و عظیم‌ترین گردهم‌آیی سی سال گذشته برای ایرانیان برون مرز بود و بایستی به این عزیزان دست مریزاد گفت.
در چند روز گذشته، پس از مدتی سكوت بعد از جنبش خرداد ماه، روز تاریخی قدس دوباره به جهانیان نشان داد كه ایرانیان خاموش نشده‌اند و شمع این جنبش همچنان شعله‌ور است و گرمابخش زندگی آنها است و بالاخره به مراحل نهایی آزادی از قید و بند ختم خواهد شد.
مهمترین و دردناك‌ترین اتفاقی كه دوباره ایران را به منفی‌ترین صورتی در جهان به سر زبان‌ها انداخت، مسأله انكار هولوكاست توسط آقای احمدی‌نژاد و سخنرانی بی‌محتوایش روز ۲۳ سپتامبر در سازمان ملل بود. نمی‌دانم انكار جنایاتی كه حتی آلمان‌ها از یادآوری آن شرم دارند، چه دلخوشی و آرامشی به ایشان می‌دهد و چگونه می‌تواند با همه گرفتاری‌هایی كه در سطح جهانی به خاطر مسأله انرژی اتمی و سایر مسایل دارد، توجه و كمك كشورهای ذی‌نفع را به خود جلب نماید، جز اینكه این اظهارات بیش از پیش او و كشور ایران را به انزوا بكشاند و خطر حمله نظامی اسراییل به ایران و نتیجتاً آمریكا و غرب را هر آن بیشتر كند.
سؤال مهم این است كه آیا واقعاً احمدی‌نژاد می‌فهمد كه جهت رهایی خود از گرفتاری‌های داخلی، اعتراضات روزافزون، گرانی و دزدی‌ها و اجحافات، با پافشاری بر انكار هولوكاست، كه خود یكی از بزرگ‌ترین جنایات ثبت شده در تاریخ است، خودش و مملكتش را از چاله به چاه می‌اندازد و یا فكر می‌كند با تشویق و تهییج اسراییل به حمله، دوام و قوام حكومتش را به بهای خرابی ایران تضمین می‌كند؟
مسأله دیگر افشای پایگاه اتمی قم و به تعقیب آن افزایش فشار كشورهای ۱+۵ به ایران در این مورد است. این افشاگری سبب گردهم‌آیی اضطراری سران دولت‌های آمریكا، انگلستان و فرانسه و دادن اولتیماتوم شدیدتر به ایران شد. دولت اوباما و غرب همچنین خواهان وضع تحریم‌های اقتصادی بیشتر و جلوگیری از ورود بنزین به ایران هستند. در قرارداد جدیدی كه ایران با ونزوئلا و چین جهت خرید بنزین امضا كرده است، دوباره پولی گزاف به جیب چین و یار غار آقای احمدی‌نژاد، آقای چاوز ریخته می‌شود، غافل از آن كه اگر آمریكا و كشورهای متحدش تنگه هرمز را بیندند، معلوم نیست این بنزین چگونه از این فاصله دور از آمریكای جنوبی به ایران خواهد رسید. شاید دوباره امام زمان به آقای احمدی‌نژاد كمك خواهد كرد و بنزین را برای مردم تحت فشار ایران به پمپ بنزین‌ها خواهد رساند!!
در این هیاهو و جنجال ایجاد شده دولت حاكم در كشور همسایه عراق، دولت تركیه با مسرت زیاد تا به حال حدود ۴۰ قرارداد بازرگانی و اقتصادی امضا كرده كه این هم از بركت غفلت و خامی رژیم اسلامی است كه چگونه كشورهایی نظیر تركیه از صدقه سر حاكمان ایران همه گونه بهره‌برداری كرده و خواهند كرد.
امیدوارم تا ماه آینده، ایرانی‌های دربند به آزادی‌های مورد دلخواه خود رسیده و هیچگونه جنگ و حمله‌ای هم به سوی ایران عزیز رخ ندهد و یك‌پارچگی ایران برقرار بماند.
به امید صلح و آزادی و پیروزی