جهانگیر صداقت
بی سرپناه
جاده‌هایِ توفان را درنوردیدیم
و از صعبِ تُند‌شیبِ آزمون،
سرخورده،
-یا سر بر‌افراشته –
گذشتیم.
در حدِ توان،
سکوتِ صخره‌هایِ سنّت را
با غریوِ تندرِ عصیان درهم شکستیم،
و توفنده، بر قُله‌هایِ خطر،
با بازوانِ تعهد و پنجه‌ی تدبیر
غبار از رخِ خورشید برستردیم.
در تنگِ فرصتی که مقدّر بود،
تا مرزِ بضاعتِ خویش
فصولِ فریب را
از حماسه‌ی تاریخ باستان برشمردیم،
و شیادانِ شب‌نهاد قرون را
بیضه در کلاهِ شعبده برشکستیم.
پیرانه سر
اکنون،
ما خود-
سهمی نَدرَویده
از این کشتزارِ انتظار می‌گذریم
و داس و خرمنکوب
به دستانِ بی‌‌پینه‌ی شما
وا می‌‌نهیم.
جهانگیر صداقت
تیبوران- ۱ فوریه ۲۰۱۴