بابک خرمدین کارگردان ۴۷ سالۀ سینما که فیلم «سوگنامه ای برای یاشار» نخستین اثر سینمایی بلند او بر پرده سینمای «هنر و تجربه» به نمایش درآمده بود، توسط پدرش به قتل رسید.
بنا به گزارش رسانه های رسمی ایران، صبح روز یکشنبه ۲۶ فروردین، خبر کشف تکههایی از یک جسد مثله شده در خیابان نفیسی فاز سه شهرک اکباتان به مرکز فوریتهای پلیسی ۱۱۰ اعلام شد که درپی آن ماموران کلانتری ۱۳۵ آزادی در محل حاضر شده و رسیدگی به موضوع را در دستورکار خود قرار دادند.
با حضور مأموران پلیس در محل، مشاهده شد که جسد مردی مثله شده داخل سطل زباله رها شده است که در پی آن تیم تشخیص هویت پلیس آگاهی نیز با دستور مقام قضایی در محل حاضر شده و رسیدگی به موضوع وارد فاز تخصصی شد.
با ورود پلیس آگاهی به این پرونده، مأموران ابتدا بالاتنه و دست های مقتول را کشف می کنند و سپس با انگشت نگاری ساعاتی بعد هویت جسد که یکی از کارگردانان سینما بود، مشخص شده و خانوادهاش نیز که در همان شهرک ساکن بودند مورد شناسایی قرار گرفتند. با حضور مأموران پلیس در محل، والدین مقتول که زوجی سالخورده بودند در بازجویی اولیه، به قتل فرزند خود اعتراف کردند.
پدر این فیلمساز در اعترافات اولیۀ خود به ماموران گفته است که شب قبل از کشف جسد، با قرص های خواب آوری که در غذا ریخته بوده، اقدام به بیهوشی فرزند خود کرده و سپس در حمام او را به قتل رسانده و جسدش را مثله کرده است.
مرکز اطلاع رسانی پلیس پایتخت با تایید این خبر گفت: والدین مقتول بازداشت شده و تحقیقات برای یافتن علت قطعی این قتل در حال انجام است. قاضی محمد شهریاری سرپرست دادسرای جنایی تهران هویت این فرد را بابک خرمدین اعلام و اظهار کرد: طبق اقرار پدر این کارگردان با او اختلاف داشته و ابتدا او را بیهوش و بعد جسد را با چاقو تکه تکه کرده و به نزدیکترین سطل زبالۀ نزدیک خانه انداخته است. قاتل انگیزه قتل را اذیت کردنها و رفتار نامناسب مقتول با پدر و مادرش اعلام کرده است.
در این گزارش همچنین آمده است که پدر بابک خرمدین در اعترافهای خود نزد پلیس، به جز اختلاف نظر با پسرش به موضوع مجرد بودن او نیز اشاره کرده است که مشخص نیست این موضوع به انگیزۀ وی برای قتل چه ارتباطی داشته است.
بابک خرمدین در سال ۱۳۵۳ در تهران متولد شد. وی دارای مدرک کارشناسی ارشد سینما از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در سال ۱۳۸۸ بود، این کارگردان در سال ۱۳۷۹ در دوره فیلم سازی یک ساله انجمن سینمای جوانان دفتر تهران شرکت کرد.
او در سال ۸۹ برای ادامه تحصیل راهی لندن شد و در آنجا با موضوع مهاجرت و غربت درگیری پیدا کرد. بابک خرمدین فیلم «سوگنامه ای برای یاشار» را در سال ۹٢ و با الهام از زندگی دانشجویی خود در خارج از کشور ساخت. یاشار شخصیت اصلی فیلم او نیز چنین سرگذشتی دارد؛ او جوانی است که با ویزای دانشجویی وارد لندن شده است اما همزمان با اتمام کالج، دچار مشکلات مالی و دلتنگی برای خانوادهاش و ایران می شود. او بین ماندن و برگشتن مردد است و به استیصال رسیده است. این نقش را یاشار علیشناس بازی کرده است که از دوستان کارگردان بوده و سابقه بازیگری نداشتهاست. بابک خرمدین برای گرفتن بازی بهتر از او، فیلمنامه را در اختیارش نگذاشته و صحنه به صحنه موقعیت را برای او توضیح میداده است.
در مراسمی که دی ماه سال ۹۴ به بهانه اکران فیلم بابک خرمدین در موزه سینما برگزار شد، او از پدرش دعوت کرد که به روی صحنه بیاید و پدرش در سخنانی کوتاه گفته بود: «به نام خداوند آموزگار و به نام شهدای گلگون کفن جنگ هشت ساله و درود به شرافت آن شهدا که مملکت را حفظ کردند. من سرهنگ پیاده ستاد خرمدین هستم. ۳۰ سال خدمت کردم، ۶۹ ماه در مناطق عملیاتی بودم، دو مرتبه شیمیایی شدم و ۴ بار ترکش خوردم و خوشحالم که در مقابل ممکلت انجام وظیفه کردم. به جوانان توصیه میکنم از این گهواره وطن غافل نباشند چون رشد و سربلندی آنان در همین مملکت اتفاق میافتد. از این ۳۰ سال خدمت ۱۷ سال را دور از خانواده انجام وظیفه کردم و تمام زحمات خانواده روی دوش خانم عزیزم (همسرش) بود که وطن دوم من هستند.»

بابک خرمدین هم یادآور شده بود:« این اولین فیلم حرفهای من است. اما سوگنامهای برای یاشار یک فیلم حرفهای نیست و این فیلم بدون هیچ امکانات و حتی مجوزی با کمک دوستانی که آن زمان داشتم ساختم و یک فیلم کاملا شخصی است. با ویزای دانشجویی نمیتوانستم برای مجوز اقدام کنم و در دورهای آنجا بودم که با ایرانیها خوب برخورد نمیشد . این روش فیلمسازی را در آنجا گریلا یا چریکی میگویند و دانشجویان انگلیسی هم به این روش فیلمهایی میسازند.»
زنده یاد اکبر عالمی نیز که در آن مراسم حضور داشت در سخنانی کوتاه گفت: « بیشتر از ده سال پیش بابک خرمدین دانشجوی ممتاز دانشگاه تهران بود و بعدها شنیدم رفت انگلیس و از شنیدن خبر برگشتش به ایران خوشحال شدم».
بهروز معاونیان صدابردار هم در این مراسم گفته بود: «بیشتر صداها در این کار با خود دوربین ضبط شده بود؛ اصلاً یک کار سوپر مستند بود. ولی تمام حس کاراکتر (کارگردان) نسبت به پدر و مادرش و اینکه چطور شد رفت و چطور حس نزدیکی به همین پدر و مادر باعث شد برگردد در فیلم پیدا بود و خوشحالم که امشب این پدر و مادر ( پدر و مادر بابک خرمدین ) را از نزدیک میبینم.»
از آثار بابک خرمدین می توان به فیلمهای «بور بیجاده رنگ» ۱۳۸۶( ۲۲ دقیقه)، «سه شنبه: مامان» ۱۳۸۸( ۹ دقیقه)، فیلم نیمه بلند داستانی «روزن» (کورسو) ۱۳۸۹ (۴۲ دقیقه)، فیلم بلند داستانی «سوگنامه ای برای یاشار» ۱۳۹۲ ساخته شده در لندن (۷۲ دقیقه)، ساخت سه فیلم کوتاه داستانی به نامهای «برش» ۱۳۸۳ به مدت (۱۲ دقیقه) نام برد.
این هنرمند جایزه بهترین فیلم کوتاه داستانی را برای «بور بیجاده رنگ» در جشنواره بینالمللی فیلم آسا (فیلمهای انسان دوستانه) ۱۳۸۸ دریافت کرده بود و آثارش کاندیدای جایزه فیلمنامه، تصویر برداری، تدوین و صدا، برنده دیپلم افتخار بهترین کارگردانی برای فیلم «بور بیجاده رنگ» در پنجمین جشنواره بینالمللی پروین اعتصامی ۱۳۸۸، برنده جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه و بهترین صدا برای فیلم «بور بیجاده رنگ» در ششمین جشنواره دانشجویی فیلم نهال (دانشگاه هنر ) ۱۳۸۸ و نامزد جایزه بهترین تصویر برداری و تدوین شده بودند.
وی همچنین به غیر از نگارش فیلمنامه هایی بلند همچون «ورودی سیزده»، «رویای مرد مضحک»، «کنتراست» و «دهانم زیبا و چشمانم سبز»، چندین فیلم مستند ساخته بود که از میان آنها می توان به مستند «روایت یک انحراف» دربارۀ وضعیت فرهنگی سینمای ایران در سال ١٣۸٧ و مستند «داغ عشق» دربارۀ جانبازان در سال ١٣۹٢ اشاره کرد.
بابک خرمدین سابقۀ تدریس سینما در دانشگاه جامع علمی کاربردی فرهنگ و هنر و نیز انجمن سینمای جوان را داشت و کلاس های نقد و تحلیل آثار کیشلوفسکی را در گروه فرهنگی هنری ضمیر برگزار کرده بود.
انتشار خبر قتل بابک خرمدین و قطعه قطعه شدن بدنش، در فضای مجازی بازتاب گسترده ای یافته و بسیاری از کاربران ایرانی در شبکههای اجتماعی به دلیل تشابه نام این کارگردان سینما با شخصیتی تاریخی به مقایسۀ سرنوشت مشابه آنها پرداخته اند.
بابک خرمدین نام سرداری ایرانی بود که بر ضد خلافت عباسی شورید و وقتی که بازداشت شد و به سامرا فرستاده شد، خلیفه عباسی ابتدا دستور داد دستهایش را قطع کنند و سپس او را دار زدند.
ار.اف.ای ـــ