مجید قوام‌زاده (۱۳۸۳) ـــ
میراث ایران، شماره ۱۱۲- تابستان ۱۴۰۳ ـــ
ای نشسته در نگاهم
چون ستاره در شب من
یادی از روز نخستین
روزگار رفته من
شاید امروز هم
هم‌آوازم تو باشی
یک ترانه
در بهارانم تو باشی.
ای همیشه سبز و جاری
ای درخت پر گل من
من کویری خشک وتنهام
کی ببارد بر تن من
قطره‌ای از شبنم تو
می‌روم تا بار دیگر
با تو باشم.
سایه‌ای از خاطرات
روزگاران تو باشم
ای پناه خستگی‌هام
ای توان شعر و شورم
در شب تاریک و تنها
تک چراغ روشنم باش.